شرایط این تست باید برای تمام خودروها یکسان باشد و نتایج ارائه شده از این تست باید قابل مقایسه با هم باشند تا به وسیلهٔ آن از عدم اطمینان مشتریان به ایمنی وسایل نقلیه جلوگیری کند.
در نوامبر سال ۱۹۹۷ صنعت خودروسازی آلمان راه کاری برای سنجش ایمنی خودروها ابداع کرد. یکی از اهداف این طرح ابداع معیاری‌هایی ساده برای سنجش ایمنی وسایل نقلیه در حال حرکت بود. برای این منظور، گروهی از کارشناسان که شامل هفت خودروساز آلمانی، بخش بیمه، کانون خودرو، دانشمندان مستقل و نمایندگانی از طرف طراحان این تست و روزنامه‌نگاران گرد هم جمع شدند. هدف از این کار گروهی این بود که اطمینان حاصل شود که معیاری که قرار است برای آزمون تغییر مسیر ناگهانی تعریف کنند تجدید پذیر و قابل اثبات باشد و همچنین به گونه‌ای باشد که قابل فهم برای مصرف‌کنندگان باشد و در پایان این کار گروهی تست گوزن طراحی شد.
همچنین بخوانید: تست گوزن چیست؟
در حال حاضر، روش انجام تست گوزن تحت استاندارد ISO ۳۸۸۸-۲:۲۰۱۱ انجام می‌شود، این استاندارد شامل ابعاد مسیر این تست است که مانور شدید و تغییر مسیر، برای تعیین معیاری قابل فهم برای ارزیابی توانایی حرکتی، فرمان پذیری و کنترل وسایل نقلیه در جلوگیری از برخورد با موانع در این مسیر انجام می‌گیرد. این تست قابل اجرا برای خودروهای سواری و وسایل نقلیهٔ تجاری سبک تا وزن ۳٫۵ تن می‌باشد.
اندازه‌گیری داده‌ها
در طول مدت زمان انجام این تست، پارامترهای حرکتی که قابل اندازه‌گیری و مقایسه هستند به منظور معیاری برای سنجش در نظر گرفته می‌شوند، مانند سرعت در حداکثر زاویهٔ فرمان یا حداکثر زاویه شناور نتیجه گرفته شدهٔ بعد از آن.
معیارهای مربوط به تست گوزن عبارتند از:
- سرعت طولی و عرضی خودرو
- زاویهٔ فرمان و گشتاور
- نیروهای وارد بر اکسل و مدت زمان آنها
- زاویه تو(toe) و زاویه کمبر(camber)
- زاویهٔ لغزش خودرو از مسیر اصلی
- زاویهٔ انحراف از مسیر اصلی
- شتاب طولی و عرضی و مورب خودرو
- زوایای پیچ (pitch)، رول (roll) و یاو (Yaw)